بسم الله الرحمن الرحيم

اباالفضل‌العباس علیه‌السلام؛ الگوی عبودیت و بندگی خدا

امروز روز ولادت با سعادت وجود مقدس آقا حضرت اباالفضل‌العباس، قمر بني‌هاشم و فردا هم ولادت با سعادت وجود مقدس آقا علي‌بن‌الحسين، زين العابدين است و ولادت با سعادت مولي‌الكونين، آقا اباعبدالله‌الحسين صلوات‌الله‌علیهم را پشت سر گذاشتيم و اميدواريم خداوند ان‌شاء‌الله به بركت اين مواليد عنايت و لطف خاصي به عامه شيعه بفرمايد و اين ولادات را خدمت وجود مقدس آقا حجةبن‌الحسن صلوات‌الله‌وسلامه‌عليه تبريك عرض مي‌كنيم و از انسان بزرگ توقع عيدي داریم و عيدي را گشايش و فرج در امر شيعه و در امور اهل مملكتمان و شما عزيزان قرار مي‌دهيم و اين عيدي را تقاضا مي‌كنيم.

اباالفضل‌العباس شأني دارد و كسي است كه تربيت‌شده اميرالمومنين صلوات‌الله‌وسلامه‌عليه است و در كوفه گاهي از اوقات او را به بيرون از شهر مي‌برد و با اینکه کم‌سن و سال بود فنون رزم و جنگ به او می‌آموخت و حضرت اباالفضل در بعضي از جنگ‌هاي زمان اميرالمومنين هم در عین نوجوانی نقش داشته است لذا او يك شخصيت فوق‌العاده است و ائمه اطهار علیهم‌السلام لطف و محبتی ویژه به او دارند که در زيارت ناحيه وجود مقدس آقا حجةبن‌الحسن ببينيد چطور نسبت به او تعبير مي‌كنند اما برادران ديگر حضرت اباالفضل هم فوق‌العاده‌اند و با اینکه خیلی جوان بودند ولی شما يك مورد اظهار ضعف یا ترديدي در كل قصه كربلا از آنها نمی‌بینید؛ دشمن امكانات خاصي فراهم كرد تا به اباالفضل و برادرانش امان بدهد و اين فرصتي برای حفظ جان است چون معلوم شده كه همه كشته مي‌شوند و فردا همه روي زمين مي‌ريزند و هيچ‌كس باقی نمي‌ماند و در این شرایط امكان خاصي براي فرزندان ام‌البنين به حساب قوم و خویشی مادری فراهم شده است چون شمر هم از همان قبیله جناب ام‌البنين صلوات‌الله‌عليها بود ولی كوچك‌ترين كلمه‌اي يكي از اين برادران نمی‌گويد که مثلا اخوی زود جواب رد ندهید تا فكر و بررسي بكنيم بلکه تعبد صِرف نسبت به وجود مقدس امام حسين دارند و اينها فوق‌العاده است چون فرزندان ام‌البنین حائز مقام عصمت كه نبودند اما چه درايت بالايي و چه اعتقاد و ايمان بالا و والايي دارند و برادران حضرت اباالفضل، هنگام شهادت امیرالمؤمنین كمتر از پانزده سال داشتند لذا اين تربيت ام‌البنین است كه فرزندانش را اينگونه تربيت كند و اينها در دامن او تربيت شدند و اینطور خضوع و کوچکی نسبت به سيدالشهدا دارند حتی نقل شده است که ام‌البنین وقتی حضرت اباالفضل شيرخوار و در قنداق بوده است، او را دور سر آقا ابي‌عبدالله مي‌چرخاند و مي‌گفت اين فرزند من قرباني و فدايي آقازاده صديقه كبري است و به فرزندانش مي‌گفت شما خودتان را با امام حسن و امام حسين يا زينب كبري مقایسه نکنید چون آنها فرزندان زهرای اطهر هستند و شما مقام خادمي نسبت به آنها داريد و من هم كه مادر شما هستم كنيز آنها هستم و این نقش تربیتی ام‌البنین است که فرزندانش را از اول خادم و خاضع و خاشع نسبت به سیدالشهدا تربیت کرد.

اما حضرت اباالفضل‌العباس علیه‌السلام شأنی دارد و به مقامی رسیده است که مظهر عبودیت و بندگی پروردگار است؛ معنای عبودیت و بندگی همان است که روز اول طلبگی خواندیم؛ روزي كه ما خواستيم جامع المقدمات شروع كنيم و صفحه را باز كرديم آنجا چه نوشته شده بود؟ «اول العلم معرفة الجبار و آخر العلم تفويض الامر اليه» لذا این نکته را متوجه باشیم که ساير علوم اگر اين مقام را براي ما ايجاد كرد، قيمت دارد وگرنه ارزشی ندارد حتی فقه هم بخوانم براي خدا نباشد قيمت ندارد؛ «اول العلم معرفة الجبار» یعنی آن مبدأ را بشناسم و بعد از آن شناخت مبدأ به عبوديت او برسم و «آخر العلم تفويض الامر اليه» یعنی حكم آنچه تو فرمايي و همان معنای «عبداً مملوكا لا يقدر علي شیء» و اين معنا را ما در مولود امروز، وجود مقدس آقا اباالفضل‌العباس دقيق مي‌بينيم، آدمي كه شمشير بزند و تشنه باشد و در آن شرايط بحرانی و اضطراری قرار دارد و حمله كرده و لشکر دشمن را شکافته و به شريعه رسيده و داخل نهر آب شده و مشك خودش را هم پر كرده است، اینجا آب خوردن ساده است چون چنین شخص رزمنده‌ای اگر رفع تشنگی کند و آب نوشیده باشد بهتر و بيشتر مي‌تواند از خودش دفاع و محافظت كند اما اباالفضل‌العباس در اين موقعیت که واقع مي‌شود فقط به عنوان اينكه من اينجا كنار نهر آب، آب بنوشم اما سیدالشهدا، فرزند فاطمه زهرا و اطفال حرم در خيمه تشنه باشند و من قبل از آنها سیراب بشوم؟ آب را روي آب ريخت و تا به امروز آب دور قبر مطهرش طواف می‌کند؛ اين عبودیت اباالفضل‌العباس است؛ سيد الشهدا به او فرمود عباسِ من، زن و بچه را بردار و با خودت به گوشه‌ای بِبر تا صدمه نبينند چون اینها با من كار دارند و با شما كار ندارند و بعد همانطور که عرض کردم امان‌نامه هم برايش آوردند اما اين امان‌نامه را چه كرد؟ نه خودش و نه برادرانش نپذیرفتند لذا عبد صالح خدا است و شأن و مقامی پيدا مي‌كند كه امام سجاد علیه‌السلام فرمودند برای عمویم عباس مقامی است که جمیع شهدا به آن غبطه می‌خورند و «باب‌الحسين» مي‌شود كه از بزرگان ما شنيديم كه به نقل از اساتيدشان می‌فرمودند هر وقت كربلا مي‌رويم و مي‌خواهيم حرم امام حسين برويم اول به حرم حضرت عباس مشرف می‌شویم و از او اذن مي‌گيريم و بعد به حرم و زيارت سيدالشهدا می‌رویم؛ «باب‌الحسين» كم شأني نيست چون امام حسين شأن فوق‌العاده‌اي دارد منتها عصمت ذاتي که ائمه اطهار علیهم‌السلام دارند را اباالفضل العباس ندارد ولی عصمت اكتسابي دارد اما این عنايت به ایشان هست البته ما نمي‌خواهيم نفی فضيلت بكنيم مثل آن آقاي بزرگواری که حرم حضرت اباالفضل نمی‌رفت و مي‌گفت ایشان امام‌زاده‌اي و پسر اميرالمؤمنين و برادر امام حسين است و شهيد شده است و خدا رحمتش كند اما خودش را فقيه می‌دانست و مقام فقیه هم قاعدتا بايد بالاتر باشد و ما زحمت كشيديم اما بعدا متوجه شد تو نهایتا از چند تا استاد بهره ديدي اما اين اباالفضل كسي است كه معادن علم مثل اميرالمؤمنين و امام مجتبي و سيد الشهدا را ادراك كرده است و شب و روز را در كنارشان بوده است و لذا يك نفَس او و يك عنايت او سرنوشت حوزه‌ها و صدها عالِم و فقيه را رقم مي‌زند و به اين مقام رسيده است و شأنی دارد كه ساير شهدا به حال او غبطه مي‌خورند؛ آیا وجود مقدس آقا حجةبن‌الحسن یا دیگر ائمه معصوم علیهم‌السلام «بابي أنت و أمي» در زيارت‌نامه‌ها تعبير دارند یا ندارند؟ «بابي أنت و أمي» شوخي نيست؛ به هر حال اميدواريم كه خداوند ان‌شاءالله اين مقام عبوديت را به ما هم عنايت بفرمايد.