بسم الله الرحمن الرحيم

افزایش جمعیت قم؛ از علل نابسامانی‌های این شهر

 جمعیت اصلی خود شهر قم زیاد نیست، به خصوص بعد از انقلاب، مهاجرت به شهر مقدس قم خیلی زیاد شده است. یعنی ما در قم محلاتی داریم که مهاجرنشین است و جمعیتشان از جمعیت اصلی سابق قم بیشتر است. ترکیب مختلفی از این افراد در این محلات هست و همه هم محلی نیستند. یعنی این‌طور نیست که از اطراف قم آمده باشند، بلکه از بلاد دور آمده‌اند و اینجا سکونت کرده‌اند و لذا از نظر فرهنگی متفاوت با آن فرهنگ گذشتۀ قم است. از همین رو بعضی از مسائل و مشکلات را در قم نسبت به جاهای دیگر بیشتر داریم، مثلاً آمار طلاق در قم بالاست و وضع امنیت مطلبوب نیست. بی‌نظمی در رانندگی موتورسوارها، دزدی‌ها و... متأسفانه  زیاد است. و فقری هم که الان دامن‌گیر همۀ کشور شده است، در قم هم دیده می‌شود.

فقر؛ گریبان‌گیر همۀ کشور

صحبت تعارف نیست؛ مردم خیال می‌کنند مثلاً الان حکومت دست آقایان است، تمام امکانات مملکت هم در اختیارشان است. اصلاً کسانی که در حکومت شاغل هستند، در کل ده درصد نمی‌شوند. چون طلبه‌ها، فضلا و اساتیدی هستند که سی سال سابقۀ تدریس در قم دارند. شخص هفتاد سالش است و این درآمدی که الان دارد یک میلیون و پانصد تومان است که آن نصفش آن شهریۀ استادی است که ما در نشست اساتید برایشان فراهم کردیم، و الّا شهریۀ طلبگی هفتصد تومان است. طلبه‌ای که امتحان داده و آخرین مرحله را طی کرده است، شهریه‌اش هفتصد تومان است. در اینجا اصلاً  دیگر صحبت مقایسه با خط فقر نیست و لذا شرایط سختی است. آن‌وقت این تازه شرایط طلبگی‌مان است! یک مصیبتی که ما داریم بیکاری است. خود مؤسسات و کارخانه‌هایی که در قم تولیدی داشتند، خیلی صدمه خورده است، خیلی زیاد. یعنی الان سی درصد مجموعۀ این صنایع کار نمی‌کند. آن مجموعه‌ای هم که کار می‌کند، زیر حد ظرفیت است. خوب بقیۀ کارگرها بیکار هستند. بحث کار هم طوری نیست که حالا شخص بیکار شد بیاید و کار دیگری باشد و سراغ آن برود. حتی رانندگی هم که بخواهد بکند، بالاخره باید سرمایه‌ای داشته باشد که ندارد. الان مثلاً مسافرکشی با موتور، به‌هرحال فجایعی به بار می‌آورد. خواه ناخواه این مسائل باعث بی‌نظمی در قم شده است. در قم ما اصلاً مسئلۀ حجاب نداشتیم. حتی آن‌وقت که بی‌حجابی آزاد بود، زنان به قم که می‌آمدند چادر به سر می‌کردند. الان بیرون صحن در محوطۀ حرم، به زور چادر به دست زنان می‌دهند تا سر کنند و به حرم بروند! به‌هرحال هم اختلاف جمعیتی که در قم پیدا شده است  و هم وفور زائر که از بیرون به قم می‌آیند، این مسائل را به وجود آورده است. قبلاً این‌طور نبود. این همه ماشینی که خود شما اعلام می‌کنید در این ایام عید وارد قم شده است، نشان می‌دهد که قم شهری است که بر سر شاهراه است؛ یعنی تمام راه جنوب خوزستان و... از اینجا می‌رود و لذا این اتوبان دیگر کفایت نمی‌کند و باید فکری درباره‌اش کرد. من به دست‌اندرکاران در وزارت راه گفته‌ام که این اتوبان چهل سال پیش ساخته شده است. الان یک اتوبان دیگر هم اندازۀ این بسازید باز هم جوابگو نیست. باید ظرفیت بیشتر شود. قرار بود اینجا را توسعه بدهند، اما  متأسفانه شهرداری تهران یک قسمتش را صرف قطاری کرد که می‌خواست به فرودگاه ببرد. الان وضعیت کشور این است، دولت واقعاً همین بودجه‌ای را هم که امسال بستند، نمی‌توانند تأمین کنند. سیل هم اضافه بر داستان شده است. یعنی در اوضاع طبیعی وقتی بودجه می‌بستند می‌گفتند سی چهل درصد بیشتر نخواهیم توانست نیازها را تأمین کنیم. همین حوزویان ما هم همین را گفته بودند که نمی‌توانند نیازها را تأمین کنند. آن‌وقت سیل آمده و اوضاع چنین شده است. در برخی مناطق، مخصوصاً جنوب خرم‌آباد، نورآباد، پل دختر و اطرافش  خیلی روستاهای وسیعی دارند که چون حاصلخیز است، زمین پرآب است و روستاها خیلی به هم نزدیک‌اند. در برخی مناطق همه‌اش را آب گرفته و زندگی‌ها به‌کل از بین رفته است. الان خدمات‌رسانی موقتی است که این‌ها یک زندگی و سرپناهی داشته باشند، اما بعداً این‌ها خانه می‌خواهند، زندگی می‌خواهند، وسایل می‌خواهند. باید برایشان مدرسه بسازیم. زیر‌ساخت‌ها از بین رفته است  و بعد هم تأسیسات نفتی صدمه دیده است. در آینده مشکلات فراوانی داریم، آن هم در وضعیتی که در تحریم هم هستیم.

توهمات و خطاهای آمریکا

 آمریکا تصور می‌کنند حالا که سپاه را تحریم کرده، مردم دیگر خدمت‌گزاری سپاه را قبول نمی‌کنند و می‌گویند سپاهیان دیگر اینجا نیایند. متأسفانه دنیای ما دنیای بی‌انصافی است. خود این آقایان کردها و سرانشان و خود عراقی‌ها صریحاً به ما گفتند که اگر همین حاج قاسم سلیمانی و جانفشانی سپاه  قدس نبود، بغدا سقوط کرده بود. گاهی سردار سلیمانی تماس می گرفتند و از مراجع می‌خواست که برایشان دعا کنند. یعنی وضع این‌گونه بود. این‌ها محاصره را شکستند. اگر این‌ها نبودند، بغداد و اربیل سقوط کرده بود. این‌ها مقابل چه کسانی بودند؟ مقابل داعش، همان تروریسم مسلّمی که خودتان درست کردید. داعش را شما درست کردید، القاعده را شما درست کردید، طالبان را شما درست کردید. بعد این چیزی نیست که ما فقط بدانیم، همۀ عالم می‌دانند. بعد هر سازمان آزادی‌بخشی در دنیا پیدا بشود، باید تروریست باشد، چون برخلاف مذاق آقایان است! آن‌وقت عربستانی که در تمام حوادثی که در نقاط مسلمان‌نشین واقع می‌شود دستش در کار است، از نظر آمریکا تروریست نیست! این‌ها تروریست نیستند! این‌ها اتهام تروریستی ندارند! افرادشان تروریست نیستند!

دنیا هم دنیای بی‌انصافی است. در مقابل مشکلات ما اظهار خوش‌حالی می‌کنند که حالا مردم ما در اینجا گرفتار شده‌اند.  این شخص (ترامپ) متوجه نیست که لااقل حفظ ظاهر بکند و اظهار خوش‌حالی نکند. تصور می‌کند که قلم او کار را می‌چرخاند. این آقا باید از آن کسانی که تحت سلطۀ داعش بودند بپرسد که سپاه چگونه بوده است. یا در دوران جنگ تحمیلی، تمام دنیا به صدام کمک کردند، از شوروی و چین گرفته  تا آمریکا و اروپا... سلاح  شیمیایی‌اش را اروپا برایش تأمین کرد، یعنی همین‌هایی که الان دم از حقوق بشر می‌زنند! یک نفر هم از ما حمایت نمی‌کرد. اما همین مردم، همین سپاه، همین نیروها بودند که یک سانتی‌متر مربع  از این خاک را در اختیار عراق نگذاشتند؛ آن هم در این دوران اخیر که ما هرات را خیلی راحت از دست دادیم، بحرین را راحت از دست دادیم . این‌ها متوجه نیستند و تفاوت قائل نیستند. لذا ما در یک دنیای ظالمی هستیم و با امکانات محدود جز اینکه خودمان در کنار هم باشیم و جز اینکه خودمان برای همدیگر دل بسوزانیم هیچ راه دیگری نداریم.

به فکر مردم باشیم نه درگیری‌های سیاسی

 ما هم واقعاً ناراحت می‌شویم  که مردم در سیل گرفتارند. در این میان ما گاهی می‌خواهیم اختلافات سیاسی‌مان را حل کنیم! و لذا مردم فراموش می‌شوند. این اختلافات را رها کنید. عامل سیل چه بوده، کی چه کار کرده و... الان مسئله این نیست. این‌ها را بعداً بنشینید و برای برنامه‌ریزی‌های بعدی بررسی کنید. الان که مردم گرفتارند، باید به داد مردم برسید.

به‌هرحال دعا می‌کنیم که خداوند ما را با وظایف خودمان بیشتر آشنا بکند که به موقع تصمیم‌گیری کنیم و به موقع حرف بزنیم. ولی نکته‌ای که این وسط هست این است که مردم ما مردم بسیار خوبی‌اند. دوران جنگ سختی‌ها را تحمل کردند، تحریم‌ها را این‌ها تحمل می‌کنند. نجابتی  که در این مردم هست در بین هیچ جمعیتی نیست. همه جور با ما راه آمدند، مال دادند، جان دادند، بچه دادند. دیگر چه کار می‌خواستند برای ما بکنند؟ لذا قدرشان را بدانیم. وقتی گرفتار می‌شوند برایشان دل بسوزانیم.

 به‌هرحال خوش‌حالم که واقعاً الان همه کمک می‌کنند. قدردان همه‌شان هم باید بود. از هلال احمر گرفته تا دولت. اما نیرو‌های نظامی انصافاً خوب کار می‌کنند، بسیجی‌ها خوب کار می‌کنند، سپاهی‌ها خیلی خوب کار می‌کنند، ارتشی‌ها جان‌فشانی می‌کنند و خوشبختانه این خو‌ش‌حالی هم هست که افراد روحانی و حوزوی‌‌ها هم خیلی وسیع وارد میدان شدند. ما وظیفه‌مان است. باید در کنار مردم باشیم. همۀ درد مردم باید بر دوش ما باشد. امیدوارم خداوند از همه قبول بکند و این همدلی را از ما نگیرد، بلکه این تهدیدهای دشمن باعث همدلی بیشتر ما بشود و فرصت باشد و تهدیدشان قیمت و تأثیر نداشته باشد.