بسم الله الرحمن الرحيم
مراسم شصتمین سالگرد ارتحال مرجع عظيم الشان جهان تشيع حضرت آيت الله العظمي بروجردي (قدس سره) شامگاه سه شنبه مصادف با 28 خرداد ماه 1398 در جوار حرم كريمه اهل بيت فاطمه معصومه (سلام الله عليها) در مسجد اعظم برگزار شد.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني دفتر حضرت آيت الله علوی بروجردی، اين مراسم كه با حضور مراجع عظام تقليد شيعه حضرات آيات اعظام شبیری زنجانی، نوری همدانی، جعفر سبحانی، علوي گرگاني، دفتر مقام معظم رهبري، نمايندگان بيوت مراجع عظام تقليد، اعضای محترم مجلس خبرگان رهبری، اعضاي شورای عالي و مرکز مدیریت حوزه های علمیه، اعضاي محترم جامعه مدرسين حوزه علميه قم، تولیت آستان مقدسه حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها و ائمه جمعه قم حضرات آقایان سعیدی و اعرافی به همراه جمع كثيري از اساتيد برجسته حوزه علمیه، شخصيت هاي علمي، انديشمندان، روحانيون و فضلا حوزه علميه، استاندار محترم استان قم، فرماندار شهرستان قم، به همراه مسولين محترم نظامی و انتظامی استان قم و علی الخصوص هيأت مذهبي و عاشقان به مكتب تشيع، مجاورين و زائرين كريمه اهل بيت حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها و نيز اقشار مختلف مردم شريف و متدين برگزار شد. ابتدا قاري ممتاز بين المللي كشور استاد یزدان پناه آياتی از قرآن كريم تلاوت کردند، سپس ذاکر اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) حاج آقاي عاصي به مرثيه سرايي پرداخت.
سپس مراسم شصتمین سالگرد ارتحال مرجع عظيم الشان جهان تشيع حضرت آيت الله العظمی بروجردی (قدس سره) با سخنرانی خطیب ارزشمند استاد حاج شیخ حسین انصاریان ادامه یافت.
حجت الاسلام و المسلمین استاد حسین انصاریان در این مراسم با گرامیداشت یاد حضرت حمزه سیدالشهدا و حضرت عبدالعظیم حسنی علیهماالسلام گفت: پس از شهادت حضرت حمزه علیه السلام، پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم در خواب ایشان را زیارت کردند و سوالی از ایشان پرسیدند با این مضمون که چه اعمالی در آن دنیا کارگشا هستند؟، حضرت حمزه علیه السلام عرضه داشتند: سه عملِ سیراب کردن تشنگان، صلوات بر شما و محبت علی ابن ابیطالب علیه السلام.
سپس ایشان ادامه دادند: مرحوم آیت الله العظمی بروجردی زمانی که اصفهان رحل اقامت افکنده بود، مورد احترام عالمان بزرگ اصفهان بودند و یا در زمانی که در نجف بود، مورد علاقه اساتید و عابدان شهر بودند همچنین ۳۰ سالی که در بروجرد بودند، مردم از روی عشق از ایشان تعبیر به امام کردند و با همه وجود از ایشان التماس دعا می خواستند.
برای شناخت ظاهر و باطن آیت الله العظمی بروجردی باید به این آیه از قرآن کریم مراجعه کرد که می‌فرماید «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا» کسی که مومن باشد و دارای عمل صالح، خداوند رحمان محبت او را در دلها قرار می دهد.
وی با اشاره به ۱۶ سال اقامت آیت الله العظمی بروجردی در قم عنوان کردند: محبت ایشان در این هنگام در سرتاسر جهان اسلام پخش شد به گونه ای که بزرگان اهل سنت، به ایشان عشق می ورزیدند و دعاگوی ایشان بودند و آن مرحوم را سرمایه بزرگی برای حفظ دین خدا می دانستند.
وی با تشریح فعالیت های آیت الله بروجردی در بحث تقریب مذاهب اسلامی افزودند: یکی از الطاف الهی نسبت به آیت الله العظمی بروجردی را خارج ساختن شیعه از انزوا و غربت دانست و به شیعیان رسمیت ویژه ای بخشیدند، و به شیعیان رسمیت بخشیدند، تا جایی که مفتی اعظم اهل سنت فتوای رسمیت مذهب تشیع را صادر کرد و ضمن آن اهل سنت را در پیروی از شریعت تشیع جعفری آزاد گذاشت. به گونه ای که هرمذهبی از مذاهب اهل سنت بخواهد در فقه و معاملات به فقه شیعه عمل کند، مجاز است. و این از برکات وجودی آیت الله بروجردی است.
حجت الاسلام و المسلمین انصاریان با نقل روایتی در رابطه با شاخصه مومنان گفتند: و ما ادراک بروجردی؟ خداوند عالم همه توفیقات ربانی و عرشی و ملکوتی را در ایشان جمع کرده بود. طبق روایتی از امام رضا علیه السلام نقل شده است که ایمان این است که قلب با وجود خداوند متعال، قرآن کریم، ملائکه الهی و انبیای خداوند گرهی بخورد که هیچگاه باز نشود.
در کتاب عیون اخبار الرضا شیخ صدوق آمده است اباصلت هروی از امام رضا (علیه السلام) از حقیقت ایمان سؤال پرسید، حضرت رضا فرمود: اَلْإِيمَانُ عَقْدٌ بِالْقَلْبِ وَ لَفْظٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْجَوَارِحِ لاَ يَكُونُ اَلْإِيمَانُ إِلاَّ هَكَذَا ایمان، رابطه و گره به قلب، اظهار آن به زبان و عمل به اعضا و جوارح بدن است، ایمان غیر از این امور نیست. عقد یعنی گره، ایمان این است که قلب با وجود مقدس پروردگار با قیامت با فرشتگان با انبیا با قرآن طبق آیه 177 سوره بقره گره باز نشدنی بخورد که یک بخش ایمان است. یعنی این گره به گونه ای بخورد که هیچ حادثه ای تلخ، هر چقدر هم که تلخ باشه و هیچ حادثه شیرینی هر چقدر هم که شیرین باشد قدرت باز کردن این گره را نداشته باشد.
وی افزود: در بسیاری از مسائل و مشکلات بزرگان و تجار به ایشان مراجعه کردند و می گفتند می خواهیم شما را حمایت کنیم، اما ایشان می‌فرمودند "محبوب من در این سالها هرگز روی مرا زمین نزده و مرا در هیچ جایی لنگ نگذاشته است و من از در خانه او به در خانه دیگری رو نمی آورم."
استاد انصاریان ابتدای خدمت آیت الله بروجردی به اسلام را، از دوران کودکی ایشان دانست و گفتند: ایشان از هفت سالگی خود مبلغ دین بودند. سی سال در بروجرد منبر رفتند و مردم این منطقه را هدایت کردند. ایشان بیش از 16 سال در قم مبلغ، مفسر، دانشمند و مرجع تربیت کردند که اسلام هنوز هم از آن برکات استفاده می برد. بنابراین یک بخش ایمان، بیان زبانی است که زبان برای خدا به کار بیفتد و تا لحظه آخر، کار زبان ادامه پیدا کند.
خطیب مراسم، عنوان کرد: وقتی اطبّاء پس از سکته قلبی بر بالین ایشان حاضر شدند و خواستند با اقداماتی قلب ایشان را احیاء کنند، خیلی آرام گفتند رها کنید، مرگ است و لا اله الا الله را برزبان جاری ساخت، مرحوم آیت الله العظمی بروجردی هشتاد و هشت سال با توحید زندگی کرد و تماما در خدمت اسلام بود.
استاد انصاریان با نقل خاطره ای ارتباط مرحوم آیت الله بروجردی با عالم بالا را ارتباطی قوی خوانده و گفت: یک روز طلبه ای در کوچه به خواهر زاده ایشان می گوید به دایی خود بگو من حدود هزارتومان بدهکاری دارم و زندگی ام بسیار سخت شده است، اگر امکان دارد به من کمکی کند. او خدمت آیت الله بروجردی رسید و جریان را تعریف کرد. ایشان مقداری پول به خواهر زاده خود دادند و گفتند به آن طلبه برسان. وقتی خواهرزاده ایشان مبلغ را به آن طلبه داد، وی گفت دایی تو غرق نور است و به عالم بالا وصل است، چون من هشتصد و پنجاه و شش تومان نیاز داشتم و او دقیقا همین مقدار را به واسطه تو به من رسانده است.
استاد انصاریان با نقل خاطره ای در رابطه با صلابت آیت الله بروجردی گفتند: این محبت نگرفتن از اهل گناه در وجود مرحوم آیت الله بروجردی ظهور و بروز داشت. یکی از سپهبدهای زمان ایشان (که همه کسانی که او را می شناختند از او ترس و وحشت داشتند) در سفری که به قم داشت خدمت آیت الله بروجردی رسید. در هنگام نشستن به نشانه بی احترامی خواست پای خود را در برابر مردم دراز کند که ایشان در هنگام عبور از آنجا این کار آن فرد را دیدند و بلند فریاد زندند که بی ادب پای خود را جمع کن. این نشان دهنده صلابت ایشان و دور بودن از محبت گناهکاران است.
استاد انصاریان با اشاره به دعوت آیت الله العظمی بروجردی از حاج میرزای علی آقای شیرازی منبری معروف اصفهان گفتند: ایشان سالی یک بار حاج میرزا علی آقای شیرازی را از اصفهان دعوت می کردند تا در منزل ایشان منبر بروند و احترام خاصی برایشان قائل بود به عنوان بنده صالح شایسته خدا و اعتقاد داشت صحبت های حاج میرزا علی آقا و نفس او، آدم را از غیر خدا قطع می کند.
ایشان در ادامه اضافه کردند: سعی کنیم در ایام محرم منبرهایی برویم که مردم را از غیر خدا دور کند و برای اصلاح این مملکت هیچ راهی جز خدایی کردن مردم ندارد، اقتصاد و سیاست مردم را به خدا نمی رساند، آنچه در زندگی مهم است این است که وصل کردن به خدا و وصل کردن مردم به خدا کل کشور را اصلاح می کند والا امید به اصلاح، بدون اتصال کردن مردم به خدا نداشته باشید.
استاد ارجمند انصاریان با اشاره به روایتی پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم گفتند: حضرت عیسی علیه السلام به حواریون فرمود بیایید و خود را محبوب و معشوق خدا کنید و بین خود و پروردگارتان همه حجاب ها را بر دارید و مقرب او شوید. حواریون از حضرت عیسی سئوال کردند که چگونه محبوب و مقرّب خدا شویم؟ فرمود: دلتان با گناهکار و گناهان صاف نباشد و گناهکار را محبوب خود نگیرید. به نحویی که دل شما نسبت به گناهکار بغض داشته باشد و از چنین کسی محبت به دل نگیرید. حواریون سوال کردند ما با چه کسانی نشست و برخاست کنیم؟، جوابی که حضرت عیسی علیه السلام فرمودند این بود که همنشین شما و معاشرتان باید سه ویژگی داشته باشد.
اول اینکه چهره او شما را یاد خدا بیندازد.
دوم اینکه وقتی سخن می گوید به دانش شما افزوده شود.
سوم اینکه زندگی او شما را به آخرت تشویق کند. و واقعا هر سه مورد از این ویژگی ها در آیت الله العظمی بروجردی وجود داشت.
وی در شرح این حدیث افزود: خداوند متعال ده بار در قرآن کریم ابراز محبت به محسنین و صالحین و امثالهم کرده است. فاصله با خدا نیز بسیار خطرناک است. تک اعمالی که فاصله ای بین ما و خدای متعال می اندازند هم باید ترک شوند. یعنی اگر همه کارهایتان نیز درست است اما یک رذیله دارید، آن را هم از بین ببرید تا مقرب خداوند تعالی بشوید.
حجت الاسلام و المسلمین انصاریان در پایان این مراسم با ارائه دو پیشنهاد خطاب به مسئولین حوزه علمیه گفتند: اول – روشهای علمی رجالی اصولی درایتی و روایتی آیت الله العظمی بروجردی قدس سره را نظام داده شود و تبدیل به کتاب درسی درس خارج کنیم؛ چون ایشان در تمام این زمینه ها انسان بدیع آوری بود یعنی خدا در این زمینه های به ایشان لطف فرموده بودند.
دوم- حوزه های علمیه به دنبال تربیت طلابی همانند آیت الله العظمی بروجردی باشند و کلاسهایی تشکیل دهد و بروجردی سازی شروع کنند که چند سال دیگر ما از جیب نخوریم و فقیر نشویم.